Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...

Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...
ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ -> Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Το νερό ως δημόσιο, κοινωνικό, πολύτιμο αγαθό…

 …κυρίως στην άνυδρη Ερμιονίδα…

η ΦΩΤΟ και το ΒΙΝΤΕΟ είναι της Βιβής Σκούρτη

Βίντεο  κλικ εδώ -> https://www.facebook.com/1128092453/videos/

Επανερχόμαστε για πολλοστή φορά στο πολύ σοβαρό θέμα αυτό της επάρκειας του νερού, με αφορμές που μας δίνονται εδώ στην Ερμιόνη και όπως μας ενημερώνουν σε όλη την Ερμιονίδα…

Και οπωσδήποτε, δεν περιμένουμε καμία συμπαράσταση στην αγωνία και τον προβληματισμό μας, από τους αιρετούς μας, τους ειδικούς συμβούλους τους και τους παρατρεχάμενους αυτών…

Η αναφορά μας γίνεται για μια ακόμη φορά, με αφορμή τις «καθαρίστριες» με το λάστιχο (μαρκούτσο) που προσλαμβάνουν κυρίες… και κύριοι…για να καθαρίζουν τα σπίτια τους ή τα καταστήματα τους, που με επιμονή, με αυτόν τον τρόπο καθαρίζουν, -> πόρτες,  παντζούρια, βεράντες, κλιμακοστάσια και … - Βγαίνουν και στο δρόμο - και εκεί με τον ίδιο τρόπο - σπρώχνουν υπομονετικά με την πίεση του νερού, το κάθε σαριδάκι, αποτσίγαρο και κάθε ίχνος βρωμάς, για να δείξουν στα αφεντικά τους  ότι κάνουν καλή δουλειά… 

Άλλωστε, τι καλές καθαρίστριες η καθαριστές είναι....

Και τρέχουν τα νερά στους δρόμους και μέχρι τη θάλασσα!!....

Επαναλαμβανόμενες είναι και οι παρατηρήσεις μας,  ->  ότι τοι νερό είναι δημόσιο κοινωνικό και πολύτιμό κοινωνικό αγαθό και δεν πρέπει να το σπαταλούν και να το χρησιμοποιούν με αυτό τον τρόπο ….

Μπορούμε να φανταστούμε όλοι μας, πως ένα πρωί  μπορεί να ανοίξουμε τις βρύσες μας και δεν θα τρέχει νερό για πάντα;;; …

STAM.DAM.D.

Κείμενο αφιερωμένο εξαιρετικά σε ένα φίλο…


Όταν το διάβαζα για πολλοστή φορά,  το μυαλό και η σκέψη μου πήγε σ’ αυτόν και σε άλλα πολλά... από τη ζωή μου …

Γι’ αυτό, πετάχτηκα από το κρεβάτι μου μέσα στο μεσονύχτι και έκανα αυτή την ανάρτηση…

STAM.DAM.D.

============================================================================================================================

Οδυσσέας Ελύτης

 Η αγάπη μας για την Ελλάδα*

Είμαστε οι μόνοι σ' ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό "ουρανό" και τη θάλασσα "θάλασσα" όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια


Αγαπητοί φίλοι, περίμενα πρώτα να τελειώσουν οι επίσημες γιορτές που προβλέπει η "Έβδομάδα Νόμπελ" και ύστερα να 'ρθω σ' επαφή μαζί σας. Το έκανα γιατί ήθελα να νιώθω ξένιαστος και ξεκούραστος.
Ξεκούραστος βέβαια δεν είμαι. Χρειάστηκε να βάλω τα δυνατά μου για να τα βγάλω πέρα με τις απαιτήσεις της δημοσιότητας, τις συνεντεύξεις και τις τηλεοράσεις. Αλλά ένιωθα κάθε στιγμή ότι δεν εκπροσωπούσα το ταπεινό μου άτομο αλλά ολόκληρη τη χώρα μου. Κι έπρεπε να την βγάλω ασπροπρόσωπη. Δεν ξέρω αν το κατάφερα. Δεν είμαι καμωμένος για τέτοια. Για τιμές και για δόξες.
Τη ζωή μου την πέρασα κλεισμένος μέσα σε 50 τετραγωνικά (μέτρα), παλεύοντας με τη γλώσσα. Επειδή αυτό είναι στο βάθος ή ποίηση: μια πάλη συνεχής με τη γλώσσα. Τη γλώσσα την ελληνική που είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου.
Ό,τι και να πει ένας ποιητής, μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή ασήμαντο, δεν φέρνει αποτέλεσμα, θέλω να πω δεν γίνεται ποίηση αν δεν περάσει από την κρησάρα της γλώσσας, αν δεν φτάσει στην όσο γίνεται πιο τέλεια έκφραση. Ακόμα και οι πιο μεγάλες ιδέες, οι πιο ευγενικές, οι πιο επαναστατικές, παραμένουν σκέτα άρθρα εάν δεν καταφέρει ο τεχνίτης να ταιριάσει σωστά τα λόγια του.
Μόνον τότε μπορεί ένας στίχος να φτάσει στα χείλια των πολλών, να γίνει κτήμα τους. Μόνον τότε μπορεί να 'ρθει και ο συνθέτης να βάλει μουσική, να γίνουν οι στίχοι τραγούδι. Και για ένα τραγούδι ζούμε, στο βάθος, όλοι μας. Το τραγούδι που λέει τους καϋμούς και τους πόθους του καθενός μας. Τόσο είναι αλήθεια ότι το μεγαλείο και η ταπεινοσύνη πάνε μαζί, ταιριάζουν.
Ταπεινά εργάστηκα σ΄όλη μου τη ζωή. Και η μόνη ανταμοιβή που γνώρισα πριν από τη σημερινή, ήταν ν' ακούσω τους συμπατριώτες μου να με τραγουδούν. Να τραγουδούν το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ που μου χρειάστηκε τεσσάρων χρόνων μοναξιά και αδιάπτωτη προσπάθεια, για να το τελειώσω. Δεν το λέω για να περηφανευτώ. Δεν έρχομαι σήμερα για να σας κάνω τον σπουδαίο. Κανείς δεν είναι σπουδαίος από εμάς. Από εμάς, άλλος κάνει τη δουλειά του σωστά κι άλλος δεν την κάνει. Αυτό είναι όλο. Όμως θέλω να μάθετε, όπως το έμαθα κι εγώ στα 68 μου χρόνια: μόνον αν κάνεις σωστά τη δουλειά σου, ο κόπος δεν θα πάει χαμένος.
Ξέρω, μαντεύω, ότι πολλοί από εσάς περίμεναν άλλα πράγματα από εμένα. Τους ζητώ συγγνώμην που δεν θα τους ικανοποιήσω. Αν είχα το ταλέντο του ομιλητή, του δάσκαλου, του ηγέτη, θα είχα ίσως αφιερωθεί στην πολιτική. Τώρα δεν είμαι παρά ένας γραφιάς που πιστεύει σε ορισμένα πράγματα. Κι αυτά τα πράγματα θέλει να τα γνωρίσει και στους άλλους, να τα βγάλει από μέσα του, να τα κάνει έργο.
Εμένα μου έλαχε ν' αγαπήσω τον τόπο μου όπως τον αγαπάτε κι εσείς. Να τι είναι που μας ενώνει απόψε όλους εδώ πέρα. Η αγάπη μας για την Ελλάδα. Βέβαια, υπάρχουν πολλοί τρόποι ν' αγαπά ένας λαός τη χώρα του. Αλλά για τον ποιητή, πιστεύω, υπάρχει μόνον ένας: ν' ανήκει σ' ολόκληρο το λαό του. Πάνω από τις διαιρέσεις και τις διχόνοιες, ο ποιητής να στέκει και ν' αγαπά όλον τον λαό του, ν' ανήκει, το ξαναλέω, σ' όλο τον λαό του. Δεν γίνεται αλλιώς. Η πατρίδα είναι μία. Ο καθένας στον τομέα του ας έρθει και ας κάνει κάτι, όπως αυτός το νομίζει καλύτερα.
Όμως ο πνευματικός άνθρωπος βλέπει το σύνολο. Θέλω να πιστεύω πως ίσως κι ο ξενητεμένος, το ίδιο. Για εμάς η Ελλάδα είναι αυτές οι στεριές οι καμένες στον ήλιο κι αυτά τα γαλάζια πέλαγα με τους αφρούς των κυμάτων. Είναι οι μελαχρινές ή καστανόξανθες κοπέλες, είναι τ' άσπρα σπιτάκια τ' ασβεστωμένα και τα ταβερνάκια και τα τραγούδια τις νύχτες με το φεγγάρι πλάι στην ακροθαλασσιά ή κάτω από κάποιο πλατάνι.
Είναι οι πατεράδες μας κι οι παππούδες μας με το τουφέκι στο χέρι, αυτοί που λευτερώσανε την πατρίδα μας και πιο πίσω, πιο παλιά, όλοι μας οι πρόγονοι που κι αυτοί ένα μονάχα είχανε στο νου τους -όπως κι εμείς σήμερα: τον αγώνα για τη λευτεριά.
Είπε ένας Γάλλος ποιητής, ο Ρεμπώ, πως η πράξη για τον ποιητή είναι ο λόγος του. Κι είχε δίκιο. Αυτό έκανε ο Σολωμός, που για να γράψει το αθάνατο ποίημα του "'Ελεύθεροι Πολιορκημένοι", έσωσε και παράδωσε στη φυλετική μας μνήμη το Μεσολόγγι και τους αγώνες του. Αυτό έκαναν ο Παλαμάς, ο Σικελιανός, ο Σεφέρης. Στα φτωχά μου μέτρα το ίδιο πάσχισα να κάνω κι εγώ. Πάσχισα να κλείσω μέσα στην ψυχή μου, την ψυχή όλου του ελληνικού λαού. Να δω πόσο μοιάζανε όλοι οι αγώνες του, από την αρχαία εποχή ίσαμε σήμερα, για το δίκηo και για τη λευτεριά.
Κι αυτό θα κάνω όσα χρόνια μου δώσει ο Θεός να ζήσω. Αυτή είναι η πράξη μου. Και το γεγονός ότι έφτασαν να την αναγνωρίσουν οι ξένοι, είναι μια νίκη. Όχι δική μου νίκη. Δική σας. Γι' αυτό σας ευχαριστώ. Κι αν μου το συγχωρείτε να σας δώσω μια γνώμη - ακούστε την: όσο καλά κι αν ζείτε σ' αυτή τη φιλόξενη, την ευγενική χώρα, όσο κι αν νιώθετε καλά και στεριώνετε, και κάνετε οικογένεια - μην ξεχνάτε την πατρίδα μας, και προ παντός, τη γλώσσα μας. Πρέπει να 'σαστε περήφανοι, να 'μαστε όλοι περήφανοι, εμείς και τα παιδιά μας για τη γλώσσα μας.
Είμαστε οι μόνοι σ' ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό "ουρανό" και τη θάλασσα "θάλασσα" όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια. Χαίρομαι κι αυτή τη στιγμή που σας μιλάω σ' αυτή τη γλώσσα και σας χαιρετώ, σας αποχαιρετώ μάλλον, αφού η στιγμή έφτασε να φύγω.
Όμως ένα κομμάτι της ψυχής μου σας το αφήνω μαζί μ' ένα μεγάλο ευχαριστώ που με ακούσατε. Μακάρι να μπορούσε να σας μείνει, να το κρατήσετε, σαν ένα μικρό φυλαχτό από την πατρίδα.

.......................................................
*Mε αφορμή την ολοκλήρωση του εορτασμού των 100 χρόνων από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη το 2011 στην Ελλάδα, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων παρουσίασε ένα ανέκδοτο κείμενο του ποιητή, από ομιλία του στους Έλληνες μετανάστες στη Στοκχόλμη. Η ομιλία του ποιητή έγινε τον Νοέμβριο του 1979, μετά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας για το έργο του.

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

Απόδραση...

...Πάμε να βρούμε μια γωνιά χωρίς συνθήματα...
...Φωνές, συνθήματα, κατεστημένο
κι εγώ να φύγουμε σε περιμένω... 

Πολύ μας κούρασε αυτή η πόλη,
φωνές, συνθήματα και "ζήτω όλοι",
κι εγώ που ξέρω μοναχά να σ' αγαπώ
δεν βρίσκω τρόπο ό,τι νιώθω να σ'το πω.
....
Πάμε να βρούμε μια γωνιά χωρίς συνθήματα,
χρόνια η δική μας η γενιά έχει προβλήματα.
Προτού μας βρει η παγωνιά και πριν χαθούμε,
πάμε να βρούμε μια γωνιά ν' αγαπηθούμε.
....
Φωνές, συνθήματα, κατεστημένο
κι εγώ να φύγουμε σε περιμένω.
Προτού η αγάπη μας παγώσει στο χιονιά,
πάμε να βρούμε τη δική μας τη γωνιά.

Προκήρυξη θέσεων προσωπικού από το Δήμο Ερμιονιδας


Το
blog
ενημερώνει τους ενδιαφερόμενους...

 

«Γ. Γαβρήλος από το βήμα της Βουλής: Κυβέρνηση ΝΔ σημαίνει θεσμική εκτροπή σε όλα τα επίπεδα: Κράτος Δικαίου, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Κοινωνία»

 


Γιώργος Γαβρήλος

Βουλευτής Αργολίδας

Τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

e-mail: georgegavrilos.vouli@gmail.com

Αθήνα: Μητροπόλεως 1, τκ. 10557. 2103245714

Ναύπλιο: Ασκληπιού 1, τκ. 21100. 2752024907

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟ

27 Μαρτίου 2024

Θέμα: «Γ. Γαβρήλος από το βήμα της Βουλής: Κυβέρνηση ΝΔ σημαίνει θεσμική εκτροπή σε όλα τα επίπεδα: Κράτος Δικαίου, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Κοινωνία»

Από το βήμα της Βουλής σήμερα, κατά την συζήτηση της Πρότασης Δυσπιστίας που κατατέθηκε από την Αντιπολίτευση, ο Γιώργος Γαβρήλος άσκησε δριμεία κριτική στην Κυβέρνηση, κατηγορώντας την για θεσμική εκτροπή σε όλα τα επίπεδα και σημειώνοντας ότι οι πολίτες ζητούν απαντήσεις για όλες τις πληγές που έχει αφήσει η διακυβέρνηση της ΝΔ στο Κράτος Δικαίου, στην Κοινωνία, στην Δικαιοσύνη και στην Δημοκρατία.

>>>>https://www.youtube.com/watch?v=Siq6ekSaGrk >>>>>

Σαν σήμερα το 1827 πέφτει μαχόμενος στην Αττική γη η θρυλική φυσιογνωμία της Επανάστασης ο Ερμιονίτης οπλαρχηγός Γιάννης Μήτσας!! ...

 […]Τέτοιοι άνδρες πραγματικά πεθαίνουν όρθιοι! Γίνονται σύμβολα παντοτινά, που καθοδηγούν και εμπνέουν! ...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Γιάννης Σπετσιώτης συνεχίζοντας την ιστορική (κι' όχι μόνο) έρευνά του, με ένα εκπληκτικό γλαφυρό λόγο και περιγραφή, συνυφασμένα με το υψηλό πατριωτικό αίσθημα, μας ενημερώνει μέσα από τις πηγές του, για το γεγονός της ηρωικής πτώσης... του "Καστρίτη Ήρωα "Γιάννη Μήτσα, αλλά και την επίσης ηρωική στάση του αδελφού του Σταμάτη όταν αντίκρισε το άψυχο κορμί του!! ...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

27 Μαρτίου 1827

197 χρόνια από τη θυσία του Γιάννη Μήτσα

υπέρ Πίστεως και Πατρίδος

 

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη


α)Το παλικάρι

«Όστις δεν εγνώρισεν τον Ιωάννην Μήτσαν δεν εγνώρισεν τι σημαίνει γίγας. 
Ηρωική ήτο η καρδιά του και το ανάστημά του υπερφυές».1
Ο καπετάν Γιάννης Μήτσας, ο Καστρίτης, γεννηθείς εις Ερμιόνη το 1794, ήταν μια θρυλική φυσιογνωμία των χρόνων της Επανάστασης… Η εξωτερική του εμφάνιση είχε κάτι το υπερβολικό. Η κορμοστασιά του επιβλητική και αγέρωχη με υπερφυσική σωματική δύναμη. Το μέτωπό του φαρδύ, νεανικό, ολοκάθαρο. Τα φρύδια του πυκνά, σε ευθεία γραμμή, τα μάτια του σπινθηροβόλα και άτρομα μέσα στις βαθιές κόγχες τους. Η μύτη του ευθεία, με ελαφρύ γύρισμα στο τελείωμά της, προεξείχε από το μεγάλο μουστάκι, που κάλυπτε ολόκληρο το πάνω χείλος. Το στήθος του αντρίκιο, έδινε την εντύπωση πως βόλι δεν τον άγγιζε...
…Πρώτος έφθανε στις μάχες και δεν δίσταζε να χτυπηθεί με πολλαπλάσιες εχθρικές δυνάμεις, καθώς διέθετε εκτός από ανδρεία και τεράστια αποθέματα ψυχικού σθένους. Η παρουσία του εμψύχωνε τους ραγιάδες και τ’ όνομά του, συνώνυμο της τόλμης, της αποφασιστικότητας και της λεβεντιάς, ενθάρρυνε τους Κατωναχαγιώτες, όταν απογοητευμένοι, ορισμένες φορές, κυριεύονταν από απελπισία…

β)Η τελευταία πράξη
…Οι μάχες που δόθηκαν τις επόμενες ημέρες ήσαν φονικότατες. Οι Τούρκοι του Κιουταχή και οι Έλληνες του Καραϊσκάκη πολεμούσαν με λύσσα και πολλές φορές πιάνονταν στα χέρια.
Στις 27 Μαρτίου -η ημερομηνία δεν επιβεβαιώνεται, όπως και κάποιες άλλες του αγώνα- γράφτηκε η τελευταία πράξη της ζωής του Γιάννη Μήτσα. Κατά τη διάρκεια νυχτερινής αντεπίθεσης των Ελλήνων για να ανακαταλάβουν τις θέσεις τους, αφού πολέμησαν ηρωικά μπούκα προς μπούκα, δηλ. σώμα με σώμα, έπεσε νεκρός κάτω από το ταμπούρι του ο γίγαντας! Βρισκόταν στο συγκρότημα Ταμπουρίων του Μπιν-Βασίρι ανάμεσα στο Κερατσίνι και τον Πειραιά, στην ονομαστή μάχη και σφράγισε με τη συγκλονιστική του θυσία τον αγώνα. «Την Εη της προ του τότε Πάσχα Μεγάλης Εβδομάδας εφονεύθησαν οι υπό τον Γενναίον οπλαρχηγόν, ο εξ Ερμιόνης Ιωάννης Μήτσας και ο εκ Στεμνίτσης Μηλιώνης, εις τα μεταξύ Πειραιώς και Κερατσινίου Ταμπούρια του Μπιν-Βασάρι, επιπεσόντες νυκτός να κυριεύσουν και κυριεύσαντες το μεγαλύτερον», γράφει ο Μ. Οικονόμου.
Γύρω από το άψυχο σώμα του ήρωα ακολούθησε ομηρική μάχη. Οι Τούρκοι επεδίωξαν να το λαφυραγωγήσουν και να το ατιμάσουν. Οι Έλληνες, ωστόσο, κατόρθωσαν να διασώσουν τον νεκρό και τα όπλα του.
Ο αδελφός του Σταμάτης, όταν πληροφορήθηκε το θλιβερό γεγονός, κατέφτασε σιωπηλός, για να παραλάβει το άψυχο κορμί. Με δυσκολία έκρυβε την ταραχή και τον μεγάλο του πόνο. Μόλις το αντίκρισε, ασκεπής σταυροκοπήθηκε και αγκάλιασε τον νεκρό. Ύστερα ευλαβικά τον τοποθέτησε σε ασφαλές μέρος μακριά από το πεδίο της μάχης, τον ασπάσθηκε με σεβασμό, σκούπισε τα δάκρυα που ανάβλυζαν απ’ τα μάτια του με τα δυο του χέρια και την άκρη της φουστανέλας, σταυροκοπήθηκε ξανά και κάνοντας ένα βήμα πίσω, έφυγε τρέχοντας για τη μάχη, που δεν είχε ακόμα τελειώσει!
Τον γενναίο Ερμιονίτη πολέμαρχο έκλαψε πικρά και ο αχώριστος συμπολίτης μπιστικός του, Θοδωράκης Μάλλωσης. Ένα ξεχωριστό παλληκάρι του αγώνα, που ακολουθούσε τον Μήτσα σε όλες τις μάχες. Έτσι βρέθηκε στο πλευρό του και την ύστατη στιγμή, όπως η μοίρα των πιστών ορίζει.
Το θρηνητικό φύσημα του αέρα, ο λυγμός των πουλιών, το μοιρολόγι των κυμάτων της ερμιονίτικης θάλασσας μετέφεραν το θλιβερό και αναπάντεχο άγγελμα του θανάτου στην Ερμιόνη πολύ γρήγορα. Ο γίγαντας Γεώργιος Μήτσας έπεσε! Σείστηκε ο Κουλάς συθέμελα! Η γυναίκα του και η μικρή μονάκριβη κόρη του παρέμειναν ασάλευτες, βουβές...2
γ) «Η θυσία του αντρειωμένου»
Πίνακας της Ανθούλας Λαζαρίδου - Δουρούκου


Πολλές φορές κρίνεται σκόπιμο να παρακολουθεί κανείς την Ιστορία μέσα από την Τέχνη. Έργα ζωγράφων, ποιήματα και πεζά λογοτεχνών «διδάσκουν με ευχαρίστηση», καθώς η αισθητική πλήρωση συνοδεύει τη γνώση.3 Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πίνακας της Ανθούλας Λαζαρίδου – Δουρούκου, που παριστά με συγκλονιστικό τρόπο τον θάνατο του Γιάννη Μήτσα.

«Η ανδρεία του κληρονομιά μας», σχολίασε σχετικά η ζωγράφος εντυπωσιάζοντας και πρωτοτυπώντας στην παρουσίαση του ηρωικού πολέμαρχου την ύστατη ώρα. Ορθός, άφοβος, μοναχός, ήρεμος αντιμετωπίζει στωικά τον θάνατο, αψηφώντας τη φύση που στην πιο γλυκιά της ώρα, προσκαλεί και προκαλεί για ζωή.
«Στην κεφαλή του κρέμεται ο ήλιος μαγεμένος, ο ουρανός καμάρωνε κι η γη χεροκροτούσε»,4 θα έγραφε ο εθνικός μας ποιητής συμπάσχοντας με τον ήρωα.   
Τέτοιοι άνδρες πραγματικά πεθαίνουν όρθιοι! Γίνονται σύμβολα παντοτινά που καθοδηγούν και εμπνέουν.
δ) «Οι νεκροί του Φαλήρου» - «Ελεγείον επί του τάφου του στρατηγού Αναστασίου Μαυρομιχάλη»
Ποιήματα του Αχιλλέα Παράσχου
Η ηρωική θυσία των αγωνιστών στη μάχη του Φαλήρου συγκίνησε ιδιαίτερα τον ελληνολάτρη ποιητή Αχιλλέα Παράσχο. Στο ποίημά του «Οι νεκροί του Φαλήρου» (Η΄ μέρος) αναφέρεται και στον θρυλικό Γιάννη Μήτσα. Μια δεύτερη αναφορά υπάρχει και στο «Ελεγείον» (Γ΄ μέρος), που ειπώθηκε «Επί του τάφου του στρατηγού Αναστασίου Μαυρομιχάλη». Στους φλογερούς και πατριωτικούς στίχους του ποιητή συναντάμε όλους τους ήρωες της Επανάστασης, που τον ενέπνευσαν.

«Οι νεκροί του Φαλήρου», (Η΄)
…Τους ήρωας, που πρόφθασα παιδάκι, ξαναείδα!
Είδα του Γρίβα τη ματιά, τον πυργωτό Γκρηζιώτη,
το Βάσσο, τον Νικηταρά κοντά στο Γαρδικιώτη.
Ματιές αϊτών, στήθια πλατιά, κορμιά πλατάνια είδα,
πιστόλες μέσ’ στο μάλαμα, σπαθιών γερτή λεπίδα.
Είδα τον Κώστα Μπότσαρη, τον Κίτσο τον Τζαβέλλα,
είδα του Χατζή – Πέτρου μας την άσπρη φουστανέλλα.
Του Μακρυγιάννη το κορμί, στηλόνετο μπροστά μου
και του Πλαπούτα τ’ άρματα καμάρον’ η ματιά μου.  
Όλους εκείνους έβλεπα που πρόφθασα, κι ακόμα
το Μήτσα μας, που σκέπασε προχθές το μαύρο χώμα.
Τη λεβεντιά της Ρούμελης και του Μοριά τα κάλλη
εχόρτασε το μάτι μου, και ξαναείδα πάλι
εκείνους που ελάτρευσα, εκείνους που λατρεύω
και μέσ’ στο κοιμητήριο τη νύχτα τούς γυρεύω!

«Ελεγείον - Επί του τάφου του στρατηγού Αναστασίου Μαυρομιχάλη», (Γ΄).
…Φευ! Όσοι διεφύγατε του Χάρωνος το όμμα,
Μη έτι μας αφήνετε, ημίθεοι πολέμου.
Μένε, Κανάρη, με ημάς περίμενε ακόμα.
Μη αποθνήσκεις, Βέρη μου, μη φεύγεις, Βαλτινέ μου!
Μη, Γιάννη – Κώστα, τους νεκρούς συντρόφους σου ποθήσεις,
Και μένε, Μήτσα, με ημάς, Δαγκλή, μη μας αφήσεις!


1.  Αναφορά στον Γιάννη Μήτσα του εισηγητή του Νομοσχεδίου «Περί συντάξεως των χηρών και προικίσεως των ορφανών του αγώνος», στη διάρκεια της ΝΖ’ (57ης) συνεδρίασης της Βουλής, στις 21 Απριλίου 1858.
2.  Γιάννης Μ. Σπετσιώτης, «Ιστορικές σελίδες της Ερμιόνης» - Ημερολόγιο.
3.  Δημήτριος Ιω. Κουκουλομμάτης, «Λογοτεχνία και Παιδαγωγική», Αθήναι 1990.
4.  Διονύσιος Σολωμός, «Ελεύθεροι πολιορκημένοι».

Τρίτη 26 Μαρτίου 2024

Καθαρίστηκε η αθλιότητα με το σκουπιδαριό στο εκκλησάκι του Άγιου Μηνά στην Ερμιόνη…

 



Αυτό επιδιώκαμε και εμείς με το ρεπορτάζ που αναρτήσαμε …

Ο  δήμαρχος Γιάννης Γεωργόπουλος και ο αντιδήμαρχος Γιάννης Τσαμαδάς προσπαθούν να δικαιολογήσουν πως αυτό συνέβη το τριήμερο της αργίας. Έτσι απαντούν στο φιλικό τους   blog «Εικονοσκόπιο» και  όχι στο δικό μας blog όπως επιβάλλει η δεοντολογία …

Όμως με αυτές τις συνήθεις πρόχειρες δικαιολογίες, δεν πείθουν ούτε τα μικρά παιδιά που περπατούν καθημερινά στην περιοχή, πόσο ΄μάλλον τους μεγάλους, αφού αυτή η χύμα(!) κατάσταση με τα σκουπίδια  ήταν στην κοινή θέα για πολλές – πολλές ημέρες.

 ΦΩΤΟ -> Παρατηρούμε, πως οι μαύρες σακούλες με τα διάσπαρτα πολύ μικρά σκουπίδια που τοποθετήθηκαν εκεί μετά τον καθαρισμό, μείνανε έξω από τους κάδους, για να προτρέπουν τους πολίτες να κάνουν  το ίδιο, συχνά – πυκνά!!!

Σημειώνουμε, πως και σε άλλη περίπτωση στον ίδιο χώρο έχουμε κάνει το ίδιο ρεπορτάζ και συμμορφωθήκανε …


Άλλωστε, τι να πούμε με αυτούς τους κυρίους… αφού αυτοί υπερηφανεύονται (κοκορεύονται…) για την πεντακάθαρη Ερμιόνη και Ερμιονίδα,  μετά από 10 χρόνια σκουπιδαριό, που και τότε ήταν αντιδήμαρχος καθαριότητας ο Γιάννης Τσαμαδός…

Ωστόσο, δεν περίμενα να μου πουν ευχαριστώ γι’ αυτή την ενημέρωση που τους έκανα, αλλά όχι και ακατανόμαστες ύβρεις και προσβολές στο πρόσωπό μου, μάλιστα για 3η φορά σήμερα από τον αντιδήμαρχο Γιάννη Τσαμαδό το απόγευμα, που συναντήθηκα, εγώ πεζός και αυτός μέσα από το αυτοκίνητο του, πατώντας το γκάζι στη συνέχεια....

Άλλωστε,  αυτοί υπερηφανεύονται (κοκορεύονται…) για την πεντάθαρη Ερμιόνη και Ερμιονίδα  μετά από 10 χρόνια σκουπιδαριό, που και τότε ήταν αντιδήμαρχος καθαριότητας ο Γιάννης Τσαμαδός…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 

Παραλειπόμενα του εορτασμού της 25ης Μαρτίου…


Καμαρώσαμε τη σημαία της Επανάστασης του «Κάτω Ναχαγιές» - Ερμιονίδας, να παρελαύνει στο Ναύπλιο. 

(την 28η Οκτωβρίου παρέλασε και στη Θεσσαλονίκη)

===================================================================================

1ον) Αφού εδώ στην Ερμιόνη οι αρμόδιοι δεν τη θέλουν και προσπαθούν να τη σβήσουν από τη συλλογική μνήμη των Ερμιόνιτων!!...

Γιατί στο Κρανίδι, παρ’ ότι ξεκίνησε η μαρτυρία της σημαίας του «Κάτω Ναχαγιές» ξεχάστηκε… σε κάποια συρτάρια του Δήμου της 10ετίας του 70…

2ον) Φαίνεται, ότι η κουρούνα άργησε να φέρει το γάλα στους μουσικούς της φιλαρμονικής του Δήμου, που είχε προγραμματιστεί να παιανίσει την έπαρση της ελληνικής σημαίας στο μνημείο των Ηρώων της Ερμιόνης με την ανατολή του ηλίου όπως το θέλει η παράδοση,  και όπως μας ενημερώνουν συμπολίτες μας στην παραλία, αυτή έφτασε δύο ώρες αργότερα -> ώρα 9.30 –  «με τον ήλιο δύο κοντάρια ψηλά» -  όπως λέμε, εμείς οι ψαράδες…

3ον) Για το χθεσινό άρθρο μου  - > ΕΔΩ με το σκουπιδαριό στον Άγιο Μηνά, δέχθηκα απειλητικό τηλεφώνημα από τον μόνιμο… αντιδήμαρχο καθαριότητας Γιάννη Τσαμαδό, με ακατανόμαστες ύβρεις και προσβολές.  Στη συνέχεια, όταν συναντηθήκαμε στον νότιο δρόμο έξω από την Ερμιόνη εγώ περπατώντας και αυτός οδηγώντας το  αυτοκίνητο του Δήμου, συνέχισε να με γιουχαΐζει!! …

Αντιδήμαρχε Γιάννη Τσαμαδέ, αν έχεις κότσια και δεν είσαι θρασύδειλος, αυτά που μου είπες κρυπτόμενος, να μου τα πεις μπροστά σε άλλους συμπολίτες μας …. 

Να τον χαιρόσαστε κ. δήμαρχε!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 


Η επαναστατική σημαία των Σπετσών - > Σαν Σήμερα 26 Μαρτίου 1821

 Πολυσήματη  η σημασία του ιστορικού συμβόλου!!! ... 



 Η άγκυρα συμβολίζει την ελπίδα, ο σταυρός την πίστη και το δόρυ την πυγμή να 'πατούν' την ημισέληνο.

Στην άγκυρα ήταν τυλιγμένο ένα φίδι ως σύμβολο της δύναμης του ελληνικού έθνους, του οποίου τη γλώσσα τσιμπούσε μια κουκουβάγια, που δήλωνε τη φρόνηση με την οποία έπρεπε να διεξαχθεί ο Αγώνας.

Σαν Σήμερα 26 Μαρτίου 1821 - > Οι πρόκριτοι Πάνου και Μπότασης κηρύσσουν την Επανάσταση στις Σπέτσες, 

ο Σισίνης στη Γαστούνη και ο Βιλαέτης στον Πύργο. 

Την περίοδο 1821-1832, οι Σπέτσες έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση. Οι Σπετσιώτες πρώτοι ύψωσαν τη σημαία της Επανάστασης την 2η και 3η (Κυριακή του Λαζάρου) Απριλίου του 1821, με μεγάλη τελετή και κανονιοβολισμούς. Κατά τον σύγχρονο της Επανάστασης Ομηρίδη Σκυλίτση, αυτό έγινε στις 26 Μαρτίου. Ο σπετσιωτικός στόλος, αποτελούμενος από εμπορικά πλοία σπετσιωτών, πήρε μέρος σε μεγάλο αριθμό ναυμαχιών, όπως της Αρμάτας, καθώς και σε αποκλεισμούς οχυρών, συγκεκριμένα του Ναυπλίου και της Μονεμβασιάς. Την περίοδο αυτή κάνουν την εμφάνισή τους ηρωικά ονόματα όπως Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, Ανδρέας Μιαούλης, Χατζηγιάννης Μέξης και Κοσμάς Μπαρμπάτσης, ονόματα τα οποία σήμερα κατέχουν υψηλή θέση στην Ελληνική Ιστορία. 

Ο Παναγιώτης Μπότασης ήταν προύχοντας των Σπετσών, με ενεργό πολιτικό ρόλο στα πρώτα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, στις 15 Ιανουαρίου 1820, από τον επίσκοπο Μεθώνης Γρηγόριο που παρεπιδημούσε στις Σπέτσες και πρωτοστάτησε στον ξεσηκωμό των Σπετσών στις 26 Μαρτίου 1821. 

Πήγε μάλιστα στη γειτονική Ύδρα με τον Γεώργιο Πάνου και τον Αναστάση Κολανδρούτσο για να πείσουν τους Υδραίους προκρίτους να συμμετάσχουν στην Επανάσταση.

Ο Γεώργιος Πάνου ήταν πλοίαρχος από τις Σπέτσες, με αξιόλογη δράση κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Τον Φεβρουάριο του 1821, όντας στην προοδευτική μερίδα των Σπετσών, τάχθηκε υπέρ της έναρξης της Επανάστασης μετά τη συνάντηση που είχε με τον Παπαφλέσσα, ενώ αντίθετα ο φλογερός καλόγερος δεν μπόρεσε να πείσει τη συντηρητική μερίδα των Σπετσών, της οποίας ηγείτο η οικογένεια Μέξη. 

Οι Σπέτσες υπό τον Πάνου ήταν το πρώτο από τα νησιά του Αργοσαρωνικού που κήρυξαν την Επανάσταση στις 3 Απριλίου 1821. 

Αργότερα επικεφαλής μοίρας από σπετσιώτικα πλοία συμμετείχε στην πολιορκία της Μονεμβασίας και συνέβαλε αποφασιστικά στην παράδοση του φρουρίου στις 21 Ιουλίου του ίδιου χρόνου.

Πηγή διαδίκτυο

Επιμέλεια - παρουσίαση 

STAM. DAM.D.

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024

Άθλιες εικόνες που υποβαθμίζουν τον φυσικό μας περιβάλλον και δεν μας τιμούν σαν Δήμος…


Στην Ερμιόνη, πάνω στο δρόμο που οδηγεί στο παλιό εξωκλήσι του Αγίου Μήνα και στο στολίδι της περιοχής την εκκλησία του Αγίου Γερασίμου στο Κρόθι, χώρος ειδυλλιακός,  που οι νέοι μας επιλέγουν να τελούν τον γάμο τους και να βαπτίζουν τα παιδιά τους στη συνέχεια…






Μπορείτε να φανταστείτε, να διέρχεται τον δρόμο η νύφη και ο γαμπρός με  αυτοκίνητα συνοδείας συγγενών και φίλων, κορνάροντας κατά τη συνήθεια, ανάμεσα από τέτοιες εικόνες και τη δυσοσμία που αποπνέει το σκουπιδαριό;;;...

Αντιδήμαρχε καθαριότητας Γιάννη Τσαμαδέ, βγείτε έξω από το γραφείο σας,  για να δείτε αν οι εργάτες καθαριότητας κάνουν σωστά τη δουλειά τους... 

Τα άλλα… τα ξέρουμε… 

-  > οι εικόνες που σας δίνουμε, αποδεικνύουν  το αντίθετο!!!

Τι λέτε και εσείς, κύριε δήμαρχε;;;...

Φώτο - ρεπορτάζ 

STAM. DAM.D.